İletişim Fakültesi çıkışlı olanların ilk düşündükleri şey iyi bir iş bulabilmek. Yazın başlayan stajlar, herhangi bir yayın organında muhabir ya da editör yardımcısı olarak sonuçlanırsa çoğu kişi kendini şanslı buluyor. Fakat yakın bir zamanda yapılan bir çalışma “muhabir” olanların da çok da mutlu olmaması gerektiğini gösteriyor.

CareerCast.com adlı web sitenin 200 iş kolu üzerinde yaptığı araştırma dünyanın en kötü mesleğinin muhabirlik olduğunu ortaya çıkardı.

Site iş kollarını beş kritere göre sıraladı: Fiziksel yeterlilik, gelir, stres, çalışma ortamı, işe alınma durumu. Bunun yanında uzun çalışma saatleri, düşük gelir ve istihdam koşullarının sıkıntılı olup olmadığı da gözönüne alındı.

Muhabirliğin ardından gelen meslekler ise zorunlu askerlik yapan personel, çiftçi, postacı gibi mesleklerden oluşuyor.
Kısa gazetecilik tecrübemden aklımda kalanlar muhabir arkadaşların İstanbul’un elleri kesen soğuk günlerinde ellerinde kameralarla boğaza gitmeleri, Hadımköy’de yolda kalan araçları takip etmeleri, Gezi Parkı’nda gaza maruz kalmaları, Adliye’de mübaşirlerle cebelleşmeleri, kısacası haber için bazen günlerce gözlem yapmak ve her türlü fiziki şarta karşı ayakta durmak. Biraz da bunun için basın kanununda yıpranma payı meselesi her zaman tartışma konusu oldu.

Türkiye’de özellikle dış habercilerden bir günde yazmaları beklenen haber sayısı da bir hayli fazla. Aynı şey iç politikaya ve iç gündeme ilişkin yazan muhabirler için geçerli değil. Onların günde bir haber çıkarması yeterli bulunuyor.